Opis
Jedno z najwartościowszych dzieł jakie powstały po to, żeby przybliżyć czytelnikom Maryję i umożliwić poznanie Jej w sposób najdoskonalszy jak to tylko możliwe – poprzez rozważanie Jej życia wewnętrznego, a zwłaszcza Jej cierpień. Książka jest skrzynią nieprzebranych skarbów na temat tajemnic Maryi – niedoścignionej przewodniczki w każdego rodzaju cierpieniu. Jest to prawdziwa akademia sztuki cierpienia. Tłumacz, zmarły w opinii świętości o. Prokop (Jan Tomasz Leszczyński) nazwał ją nauką nauk. Dzieło uczy jak w praktyce przyjmować, znosić, doceniać, rozumieć i wreszcie umiłować wszelkiego rodzaju spotykające nas krzyże, aby prowadziły do prawdziwego szczęścia.
Jest to jedna z nielicznych książek o Maryi, które ceniła św. Teresa od Dzieciątka Jezus.
Autor: O. Frederick William Faber
Rok wydania: 2021
Stron: 518
Format: 130 x 190
Oprawa: miękka
Imprimatur
Plociae die 20. Julii 1886 anno.
Episcopus Suffraganeus,
Administrator Dioecesis Plocensis
Henricus Petrus Epus.
Maryja, Matka Bolesna, krok po kroku wprowadza swoje dzieci w uzdrawiające głębiny własnych cierpień, pogłębiając w ich duszach poznanie i umiłowanie Najlepszej Matki, a przez Nią i w Niej Boga – Jej Syna.
Podtytuł, jaki dodał tłumaczący dzieło o. Prokop – „wzór dla cierpiących”, można śmiało rozumieć także jako: „wzór dla żyjących”. Jedynie właściwie znoszone cierpienie prowadzi do rzeczywiście szczęśliwego życia, a Maryja, przewodniczka na drogach cierpienia nazywana jest także Matką żyjących.
W głównych częściach książki Autor wprowadza czytelnika w poszczególne wydarzenia z życia Matki Bożej, w sposób niezwykle wnikliwy analizując wszystkie istotne szczegóły wydarzeń; następnie omawia właściwości cierpień jakie składały się na konkretną tajemnicę; wyjaśnia także wewnętrzne usposobienie Maryi; na koniec przekłada naukę daną nam przez Nią na praktyczne wskazówki dotyczące naszego życia.
W niniejszym wznowieniu wprowadzono nieznaczne zmiany w zakresie korekty: gramatyki, ortografii, pisowni łącznej i rozłącznej, pisowni wielką i małą literą, oraz uwspółcześnienia wyrazów już nie używanych, z dbałością o zachowanie niezmienionej warstwy merytorycznej (np. tem, owóż, na to, wszelako, przytem, zaprzątnionymi, itp., czy końcówki – m, ż, czem, innem).
